“…idiotic and nebulous idea of the sanctity of life
and dignity.”, las ik
verontwaardigd. Het artikel waarin dit wordt gezegd, heeft de titel A Further Defence of Giubilini and Minerva. Giubilini and Minerva
zijn die twee ethici die eerder dit jaar beargumenteerde
dat in bepaalde gevallen pasgeborenen mochten worden gedood. Ook wel
post-abortus genoemd.
Dat de schrijver van het
eerst genoemde artikel, Tauriq Moosa (schrijver en
ethicus(!)) het idee dat het leven heilig en waardig is, idioot en vaag vindt,
verklaart natuurlijk zijn houding. Ik kan me voorstellen dat Giubilini en
Minerva en gelijkgestemden er ook zo over denken. Hoe kun je anders pleiten
voor het doden van kinderen?
Enfin, waarom ik hier
weer over schrijf is het boekjeThe Pre-persons. Verschenen in de
jaren zeventig als kort verhaal. Ik zou het graag willen lezen, maar het is
denk ik even zoeken om het te vinden.
The Pre-Persons is een pro-life
verhaal dat zich afspeelt in een toekomstig Verenigde Staten waar het congres
heeft bepaald dat abortus legaal is totdat de ziel in het lichaam komt. Het
moment dat daarvoor bepaald is, is wanneer een persoon in staat is tot simpele algebra.
Als de zoon van Ed Gantro, een wiskundige
afgestudeerd van Stanford wordt meegenomen
naar een abortuskliniek omdat hij zonder zijn "Desirability Card" wordt aangetroffen, eist Gantro dat hij naar de abortuskliniek
wordt gebracht. Hij zegt al zijn kennis van algebra vergeten te zijn en kan dus
niet meer als volledig mens worden gezien.[1]
Door dit boekje moest ik
weer denken aan de artikelen van Giubilini en Minerva en Moosa. Zij verleggen namelijk
wéér[2]
een grens die opschuift naar een wereld zoals in The Pre-persons. Hét argument dat Giubilini en Minerva namelijk gebruiken
is dat een mens bij de geboorte nog geen persoon
is.[3]
Eigenlijk een “pre-person” dus.
Een samenleving als in The Pre-persons kan ik me eigenlijk moeilijk voorstellen. Toch
is het met al die opschuivende grenzen wel goed om af te vragen welke kant het op
gaat. Want als pasgeboren baby’s mogen worden gedood op grond van arbitraire overwegingen,
dan kan ik me niet voorstellen dat het hierbij blijft.
We leven tenslotte in
een samenleving waarin dat al gebeurt: de waardigheid en beschermingswaardigheid van het
menselijk leven en daarmee het recht op leven is afhankelijk gemaakt van subjectieve
criteria. Zo is abortus in de praktijk toegestaan op eigenlijk alle gronden, zolang
de vrouw het zelf maar wil. De waardering van het leven van een ongeboren kind
hangt dus af van ieders persoonlijke opvattingen.
Ook uit het artikel van Giubilini en Minerva blijkt het arbitraire
karakter van hun standpunt: “Our point
here is that, although it is hard to exactly determine when a subject starts or
ceases to be a ‘person …’”[4]
Tevens zeggen ze: “…we do not put forward
any claim about the moment at which after-birth abortion would no longer be
permissible…” Dit zet de deur m.i.
wagenwijd open voor het nog verder verleggen van de grenzen.
En niet onbelangrijk met het oog op de The Pre-Persons, deze praktijk wordt
gefinancierd door de
staat.
Met een samenleving waarin de waarde van het menselijk leven afhankelijk
wordt gemaakt van subjectieve criteria en de grenzen steeds verder opschuiven, is een scenario als geschetst in The Pre-Persons misschien
vergezocht, maar geen onlogische gevolgtrekking. Ik denk dat we ons bewust moeten worden van deze
ontwikkeling, voor we gaan denken dat het leven als heilig
en waardevol een idioot idee is.
Zie hier nog een interessante
verhandeling over The Pre-Persons
[2] Met het legaliseren van abortus was al eerder een grens verlegd. Sinds 2002
bepalen de Groningen protocollen dat geboren gehandicapte kinderen mogen gedood
in Nederland (Giubilini en Minerva verwijzen hiernaar) . En nu wordt er gepleit
dat ook gezonde kindjes mogen worden gedood na de geboorte. De vraag die dan
opkomt is: Waar ligt de grens?
[3] “Both a fetus and a newborn certainly are human beings and potential
persons, but neither is a ‘person’ in the sense of ‘subject of a moral right to
life’”
[4] After-birth abortion: why should the baby live?, Alberto Giubilini,
Francesca Minerva
Een film die ik je in deze aan kan raden is Gattaca. Iets andere setting - nml dat het niet gaat over het aborteren van ongewenste kinderen, maar baby's kweken met de gewenste eigenschappen, die later in het leven alle goede banen hebben, en de liefdesbaby's de rotbaantjes mogen en geen verdere kansen hebben. Een samenleving waarbij een mens alleen gewaardeerd wordt om perfecte eigenschappen, alles strak gereguleerd. Het lijkt op het eerste gezicht een geheel ander onderwerp, maar het ligt m.i. toch eng dicht bij elkaar.
BeantwoordenVerwijderenJa, die film ken ik. Ik weet niet zeker of ik het nou gezien heb, want ik ken het van een Discovery docu dat er over ging. Volgens mij heb ik het wel gezien.
BeantwoordenVerwijderenWat ik vooral mooi, of vooral veelzeggend vond, is dat als die vrouw (Uma Thurman) tegen die man die gewoon verwekt is, iets zegt van: "Are you made by God? Not by man?" Epic, want dat zegt eigenlijk alles over hoe mensen in zo'n samenleving denken.