Vandaag las ik over een onthoofding van een vanuit de islam bekeerde christen. De onthoofding is gefilmd. Ik heb het niet gezien, want dat wil ik niet. Het hoeft mij nergens van te overtuigen. Het is nogal een gruwelijk filmpje, maar mocht je het toch willen bekijken, dan kan dat via deze website.
Enfin, ik wilde er wat over bloggen. Want dit soort zaken moet toch echt de wereld in. Vervolging vinden we in dit land tenslotte altijd zo erg en komt ook vaak genoeg in het nieuws. Maar die van christenen (bijna) niet. Laat staan dat het duidelijk is in welke mate deze vervolging voorkomt. Het lijkt een haast niet bestaand probleem!
Terwijl het toch echt iets is om druk over te maken, zeker nu de Arabische Lente plaatsvindt. Hoezeer het ook is toe te juichen dat er dictatoriale regimes vallen en er mensen de kans krijgen zich te bevrijden. Er kleven - zoals bekend - risico's aan. Een daarvan is (een toename van) christenvervolging. Zie hier, en als voorbeeld hier.
We zijn tenslotte als christenen één lichaam. En als er één lid lijdt, dan lijdt het hele lichaam. Dit zijn onze broeders en zusters. We zijn dus één en dienen in eenheid op de één of andere manier betrokken te zijn, als is het maar door (af en toe) gebed.
Maar laten we daarbij niet vergeten ook te bidden voor de vervolgers! Jezus heeft ons tenslotte opgeroepen ook onze vijanden lief te hebben.Dus laten we ook voor hen bidden, dat zij tot inkeer komen en misschien zelfs de liefde van Jezus leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten