Zelf
je leven regisseren. Het is de boodschap die we nog wel eens te horen krijgen. Het
idee dat je er zelf van kunt maken wat je wilt. Regisseur zijn van je eigen
leven. Behalve het feit dat je veel meer dingen niet in de hand hebt dan wel,
denk ik ook: en God dan?
Als
christen die een leven nastreeft waarin Christus centraal staat - en dus niet mijn eigen wil - kan dat lastig
zijn. Want het komt allemaal wel mooi en waar over, die voorgestelde maakbaarheid
van je leven met bijbehorende beloofde successen. De boodschap gaat namelijk vaak
gepaard met verhalen over sterke persoonlijkheden, die een bijzonder (en)
succesvol leven hebben geleid. Zo las ik vandaag over een vrouw die tegen haar cultuur en
tijdsgeest in ging studeren en trouwde uit liefde.
Dat
vind ik overigens bewonderenswaardig en moedig, maar toch val ik dan tijdens
het lezen over een zinnen als “modern man
invents himself” en “My grandmother
reminds us that innovation law should promote our ability to author our own
lives.”
Woorden
die ik dan in mijn gedachten hoor zijn “ik”, “zelf”, “jij”. Woorden die ik
associeer met egoïsme. Al is eigenlijk zelfgerichtheid in dit kader meer op
zijn plaats.
En
laat de mens nu net graag zelf en autonoom zijn leven willen leven. En ja
natuurlijk, je leven overgeven aan een God die je niet kan zien zoals een
stoffelijk voorwerp, kan ook eng zijn. Terwijl het eigenlijk bevrijdend is om
je leven te geven aan Hem. Heb ik gemerkt (al blijft het voor mij ook nog een
strijd).
Het
blijft dan ook lastig. Want je moet wel zelf
wat doen om verder te komen. Op de bank zitten wachten tot er wat gebeurd is
allerminst de bedoeling. Dus in zekere zin moet je wel het heft in eigen handen
nemen. Dan rijst de vraag: Hoe verhoudt het motto van ‘leven in eigen hand
nemen” tot “leven geven aan God”?
Ik
denk zelf dat hierbij je gerichtheid belangrijk is; op jezelf of op Gods wil? Ik
bedoel, ik zal zeker niet zeggen dat het slecht is ambities te hebben, of
dromen na te jagen. Maar ik denk dat het wel van belang is, dat wat je ook doet of verlangt, dit
neerlegt bij God. Ik verwacht dat een te grote zelfgerichtheid een relatie met
God zal tegenhouden of zal deze bemoeilijken.
Enfin,
zelf mijn leven regisseren? Ik ga maar proberen dat aan God over laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten