Het triviale bijzonder gemaakt

Een oud logje dat ik terug vond, maar nooit heb geplaatst. Hoewel ik zelf inmiddels niet meer zo triviaal Facebook/Twitter/Hyve, blijft dit fenomeen bestaan...

Een avondje uitbuiken met Piet. Piet belt Jantje: “Ik heb vanavond een super lekkere pizza gegeten, echt geweldig!”. Piet belt Anne: “Ik heb vanavond een super lekkere pizza gegeten, echt super!”. Piet belt Lisa: “Ik heb vanavond een echt lekkere pizza gegeten, mmmm!”. Piet belt John: “Ik heb vanavond een hele lekkere pizza gegeten!” En zo belt Piet nog zo’n vijftien vrienden. Sommigen reageren verheugd dat hun vriend zo smakelijk heeft gegeten. Sommigen verbaasd dat hij dit het waard vind om hen daarvoor tijdens hun avondeten te storen. Sommigen blijven weer verbijsterd en sprakeloos achter als Piet ophangt na zijn mededeling om zijn volgende vriend te bellen (ze weten niet hoe ze op dit willekeurige bericht moeten reageren).

Vreemd? We doen het allemaal!  Bijna dagelijks.

Op Facebook. Op Twitter. Op Hyves. Volgens mij heb ik zelfs wel eens Whatsapp ingezet voor dit soort onbelangrijke zaken. Rijst bij mij de vraag:  Waarom hebben wij zo de behoefte om allerlei triviale zaken uit ons dagelijks leven op internet te zetten? Ik ben eens aan het denken geslagen.

Ben ik zo eenzaam? Nee. Heb ik een tekort aan aandacht? Nee. Is mijn leven zo interessant voor anderen? Absoluut niet. Eén ding weet ik wel: ik vind het leuk! 

Het is leuk om op Facebook te zeggen dat je pizza lekker was, of dat de zon schijnt (wat iedereen zelf ook ziet), je schoen kapot is, je naar de supermarkt gaat of dat je uit het raam zit te staren. Want dat moest je toch even kwijt.

Waarschijnlijk is het de aandacht en misschien ook het onverwachte. Je weet namelijk niet wie er hoe op zal reageren. Dus is het vol spanning wachten.

In ieder geval, blijkbaar is het gewone bijzonder geworden in onze samenleving. En niet alleen op sociale media. Getuige de vele reality soaps (die ik overigens niet hoef te zien, uitzonderingen daargelaten). Misschien is er wel een verband tussen ons behoefte triviale info op sociale netwerken te plaatsen en het succes van dit soort programma’s.

Wie het weet mag het zeggen…