Een vrouw in de Libelle vertelt dat zij en haar man hun eigen leven hebben. Heidi Klum en Seal gaan scheiden[1], omdat ze uit elkaar gegroeid zijn.
Dan vraag ik mij af. Als uit elkaar groeien vaak een oorzaak is van een scheiding. Is dat dan misschien omdat mensen te veel hun eigen leven leiden?
Er is tenslotte een in mijn ogen overdreven aandacht voor ‘zelfontwikkeling’ of ‘zelfontplooiing’ in deze individualistische samenleving. Niet dat jezelf ontwikkelen iets slechts is. Maar in mijn ogen wordt daar soms wat buitensporig de nadruk op gelegd. En stel dat echtgenoten dat proberen tijdens hun huwelijk?
Het huwelijk in het Libelle-artikeltje bijvoorbeeld leek mij er een voorbeeld van. Ik dacht altijd dat trouwen betekende dat je samen een leven gaat leiden. Maar deze mevrouw was dus niet het stand-by-your-man-type; ze hadden ieder hun eigen leven. Daarom was ze bijvoorbeeld verast toen ze merkte zenuwachtig te zijn voor haar man, toen hij wat moest voordragen.
Nu wil ik niet zeggen dat je geen eigen dingen mag hebben. Ik denk zelfs dat het heel goed kan zijn. Maar een eigen leven, dat gaat mij wat ver. Hoeveel meer van dergelijke relaties zijn er? Ik vraag me dan af of die dan worden veroorzaakt door dat bewuste ‘zelf-onplooiings’- ideaal.
Ik kan me dan voorstellen, dat terwijl de echtgenoten zo hun eigen ding aan het doen zijn, ze niet meer naar elkaar toe groeien. En dan krijg je later het “we zijn uit elkaar gegroeid”.
Nu wil ik niet alle huwelijken over één kam scheren. En ook niet de echtscheidingen, want die gebeuren ook om uiteenlopende redenen. Maar toch. Ik vermoed een verband tussen de overdreven nadruk op eigen ontwikkeling en het uit elkaar groeien. Maar misschien zit ik er helemaal naast. Dus correct me if I’m wrong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten