Wat lees ik nu!? Worden in Nederland baby’s legaal gedood om een open ruggetje!? Waarschijnlijk ben ik nu wel een beetje een spuit elf; het Groningen Protocol op basis waarvan dit gebeurt, bestaat al sinds 2001. Het regelt "euthanasie bij uitzichtloos zieke baby’s". Dus niet alleen in een geval van een open ruggetje.
Maar goed, ik schrok nogal dat zoiets wel mogelijk is bij een open rug. Zoiets doe je met een hond of een paard. Die laat je inslapen als het te veel lijdt. Maar dit gaat over mensen. Die geef je toch geen ‘spuitje’ als het pijn heeft. Alsof een mens niet meer is dan een lijf met pijn.
Maar goed, ik snap wel dat er hele moeilijke situaties zijn. Uit het document blijkt wel dat sommige baby’s inderdaad gruwelijk lijden. Ik begrijp het daarom ook best dat ouders daar een einde aan willen maken. Niemand wil zijn kindje zo zien lijden! Ik ben ook niet bekend met alle ziektebeelden van de kinderen voor wie is besloten hun leven te beëindigen. Er zullen dus misschien wel meer zeer ernstige gevallen bijzitten.
Maar dat maakt het juist zo lastig. Want hoewel ik tegen het protocol ben, wens ik tegelijkertijd het kindje ook geen lijden toe. Maar de vraag die bij mij wel rijst is: wie bepaalt wat ondraaglijk en uitzichtloos lijden is? Kun je dat zomaar voor een ander bepalen? Nu blijkt maar weer dat een open ruggetje dus toch niet zo ondraaglijk is als men dacht (het kans soms met paracetamol(!) worden verlicht).
Tevens verwacht ik dat het de grenzen verschuift van wat ondraaglijk en uitzichtloos is. Wat eigenlijk subjectieve begrippen zijn. Zo kan een open rug verholpen worden met een operatie. Waarom was het doden (levensbeëindiging klinkt misschien wat minder hard, maar het is wat het is) van een baby dan überhaupt ooit toegestaan? Was de grens toen al verschoven?
Ik had graag het protocol ingezien. Dan kon ik wat zinnigs over de inhoud zeggen. Maar blijkbaar is het moeilijk te vinden. Waarom?
Er kwam overigens een merkwaardige vergelijking in mij op. In oorlogssituaties is het een oorlogsmisdaad om iemand een mercy shot te geven. Dat is iemand doodschieten om hem uit zijn lijden te verlossen als deze bijvoorbeeld zwaar gewond is. En dan heb je Nederland. In vredestijd. Waar baby’s legaal uit hun lijden worden verlost. Vreemd.
Je houding voor of tegen deze vorm van euthanasie[1] heeft natuurlijk alles te maken met hoe je tegen het menselijk leven aankijkt. Voor mij is een baby een mens met een menswaardigheid als die van ieder ander mens. Deze mens heeft dus recht op leven, een menswaardig leven. En mag niet gedood worden. Zeker niet wanneer het weerloos is. Zoals ik al zei, het komt mij voor alsof een mens slechts als een lichaam wordt gezien. En niet meer dan dat. Ik vraag me af hoe betrokkenen bij dit soort ‘medische’ handelingen hierover denken.
Ik vind het vooral heel erg pijnlijk voor de ouders die hun kindje met open ruggetje hebben laten sterven en nu horen dat het misschien niet nodig was geweest. Dat moet echt vreselijk zijn! Nu maar bidden en hopen dat de conclusies van het onderzoek dat kindjes met een open ruggetje toch niet ondraaglijk lijden, als gevolg heeft dat kinderen met deze aandoening niet meer worden gedood. En hopelijk zet het de betrokkenen bij deze praktijken gelijk aan het denken over andere aandoeningen, worden ze voorzichtiger en sparen ze mensenlevens.
[1] Al mag je het geen euthanasie noemen, omdat volgens de Nederlandse wetgeving dat alleen van toepassing is als iemand er zelf om vraagt (http://nl.wikipedia.org/wiki/Groningen-protocol) De kromheid straalt er van af, want een baby kan er niet om vragen. Waarom wordt dit dan juist wel toegestaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten