Eigenlijk leid ik een rijk roomse leventje. In het klein. Zo ben ik parochiaan bij een kerk waar we bijna dagelijks worden ‘verwend’ met de mis, het sacrament van verzoening én de eucharistische aanbidding[1]. Tevens is mijn omgeving rijk aan jonge katholieken die de Kerk serieus nemen en haar begrijpen. Zolang ik hier woon, zou ik daar eigenlijk alles uit moeten halen, denk ik daarom soms. Ik besef namelijk dat deze omstandigheden niet bepaald representatief zijn voor de gemiddelde Nederlandse parochie.
Dat rijke roomse leventje wordt voor een belangrijk deel gevormd door de prachtige geestelijke rijkdom van de Katholieke kerk.
En het is zo jammer dat dit zoveel mensen onbekend is. Deze geestelijke schatkist die je dichter bij God kan brengen en de grote liefde van Jezus beter doet leren kennen. Want het gaat natuurlijk allemaal om Hem!
En het is zo jammer dat dit zoveel mensen onbekend is. Deze geestelijke schatkist die je dichter bij God kan brengen en de grote liefde van Jezus beter doet leren kennen. Want het gaat natuurlijk allemaal om Hem!
Maar ik weet dat er veel slechte dingen gebeurd zijn binnen de kerk de afgelopen jaren. Ik vind het ook begrijpelijk dat mensen dan de rug naar de kerk toekeren.
Toch. Dit is maar één kant van de kerk. En eigenlijk niet de échte kerk. Waar ik van houd, is die andere kant. De ware kerk. Zoals zij is en behoort te zijn. De kant van de kerk waar het licht te vinden is. De schoonheid. De liefde. Daar lees je niet over in de krant of hoor je niet over in het acht uur journaal.
Ik denk dat het de Goede Week is, waardoor ik dit allemaal even kwijt moet. Want juist in deze tijd kunnen we liefde van God in alle glorie leren kennen. En de kerk weet dat met haar lezingen, rituelen, tradities en gebruiken zo uit te drukken, dat je als katholiek als het ware de weg die Jezus heeft afgelegd meebeleeft. Vanaf het laatste avondmaal tot aan Zijn wederopstanding.
Al begint de voorbereiding op Pasen natuurlijk met het vasten, bijna veertig dagen terug, de Goede Week begon afgelopen zondag, met Palmpasen. Toen vierden we de feestelijke intocht van Jezus op het ezeltje. Donderdag is het Witte Donderdag. Het laatste avondmaal van de Heer met zijn leerlingen. Ook de kerk zal daar de gepaste houding bij aannemen; een voetwassing tijdens de mis, en na de mis worden alle beelden weggehaald of bedekt met een wit laken. En zoals de Heer een aantal van zijn leerlingen vroeg met hem te waken, terwijl Hij ´s nachts in doodsangst bad tot de Vader in Getsemane. Zo hebben wij ook de mogelijkheid met Hem te waken in de nacht van donderdag op vrijdag. In de eucharistische aanbidding. Dan zullen de hele nacht door mensen komen bij Jezus om te waken en te bidden.
Op Goede Vrijdag gedenken we de lijdensweg en kruisiging van Jezus. We volgen Jezus in Zijn lijden door het lopen van de kruisweg. Hierbij staan we stil bij iedere statie (een bepaald moment op de kruisweg). Dit is tevens een vastendag waarop iedere katholiek wordt geacht te vasten. Zaterdag is Stille zaterdag. Dan is Jezus in het dodenrijk. De beelden in de kerk zijn dan ook nog steeds bedekt of afwezig. Er is wordt ook geen mis gevierd die dag. Overigens, passend bij de somberheid van de Goede Vrijdag en Stille Zaterdag worden er die dagen geen klokken geluid.
Tot zaterdagavond. Want omdat het de katholieke kerk eigen is om te vieren, begint Pasen al op de vooravond van de zondag met de Paaswake. Met een prachtige en heel feestelijke mis. Want Hij is opgestaan!!
[1] Hierbij wordt de hostie in een monstrans uitgesteld op het altaar. Als katholieken geloven wij dat dit Jezus is in de gedaante van brood (net als tijdens de mis). Jezus is dus écht bij je!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten