Eenzijdigheid

Uit die geweldige verhuisideeën van Henk Kamp kwam iets naar voren wat ik vaker heb gehoord uit de politiek: het eenzijdige beeld ten aanzien van werkloosheid.

Over Kamps’ verhuisideeën is al wel genoeg geschreven. Daar ga ik niet op in. Al wil ik wel kwijt dat sommige bedrijven liever iemand hebben die al in de buurt woont. Gaat lekker dan.

Enfin. Ik irriteer me dus namelijk mateloos aan politici die heel makkelijk zeggen dat mensen ‘moeten werken’. Punt. Ook uit Rutte kwamen dergelijke geluiden een paar maand terug. Met stoom uit de horen maakte ik een mede-werkzoekende (ik weiger nog het woord ‘werkloos’ te gebruiken) deelgenoot van mijn irritaties. Hij was het met mij eens. Gelukkig. In mij dus geen vreemde gedachtekronkels.

Maar laatst besefte ik mij dat de boodschap uit Den Haag eigenlijk ook zo eenzijdig is!; alleen de werkzoekende wordt aangesproken! Ze leggen alle verantwoordelijkheid bij de werkzoekende. Alles hangt af van hem/haar. Het vinden van werk ligt he-le-maal in zijn/haar hand. Oftewel: Ik zoek werk. Ik vind werk. Einde verhaal. Dat idee.

Uiteraard moeten mensen proberen te werken. Uiteraard is het niet de bedoeling dat je lui en wel alleen maar een uitkering ontvangt. Uiteraard moeten mensen die geld ontvangen ook daadwerkelijk proberen een baan de vinden als dat kan.  Dat is het probleem niet. Dat willen de meesten heus wel. Heel graag zelfs.  Ja, er zijn uitzonderingen, maar dat is niet het héle verhaal. Die mensen die hard zoeken naar werk  en steeds worden afgewezen, komen tenslotte niet in de krant.

Maar goed, de politiek heeft dus blijkbaar een beetje een versimpeld beeld van de werkelijkheid. Nou, de wereld waar ik in leef is ietsje ingewikkelder. Ik heb namelijk – hoe is het mogelijk – met een werkgever te maken. Die vind vaak dat ik een mooi cv heb, maar niet genoeg ervaring. Of niet de juiste achtergrond.  En als je dan (ver) onder je niveau solliciteert (want ja, er moet geld binnenkomen), zijn ze bang dat je snel weer weg bent, of vinden ze je te hoog opgeleid, of je hebt nog steeds niet genoeg ervaring, of je bent te duur. Allemaal dingen waar ik niet direct invloed op heb. Ergo, ik heb het dus niet helemaal zelf in de hand.

Wat de Kampjes en de Ruttes in Nederland zou sieren, is als ze misschien ook het bedrijfsleven eens aanspreken; neem iemand aan die niet direct genoeg ervaring heeft, maar wel kneedbaar en enthousiast is. Of: als iemand onder zijn niveau wilt werken, dan mag die persoon dat zelf weten. Of weet ik veel wat. Maar doe in ieder geval niet of alles van de werkzoekende afhangt. Want dat is gewoon niet zo. Dan is je wereldbeeld gewoon erg eenzijdig.