Ik hoor niets meer.[1]
Dacht ik vandaag. In alle rust kwam het even langs en geruisloos verdween het
weer. Geen storm van reacties. Wat artikelen in de krant, een item in het
nieuws voor een paar dagen. Dat was alles wat ik er van heb gezien.
Nu moet ik toegeven dat ik het nieuws niet
heel erg grondig volg de laatste tijd. Dus wellicht dat er wel wat meer over bericht
is in de media. Toch valt het misbruik in de Jeugdzorg in het niets vergeleken
met de reacties op het misbruik in de Rooms Katholieke Kerk.
Het is goed natuurlijk. Dat dergelijke
misstanden in het nieuws komen. Het moet aandacht krijgen. Er moet tenslotte gerechtigheid
zijn voor de slachtoffers. Maar gaat het de media daar wel om? Nu had ik al de
indruk van niet. En ook toen het misbruik in de Kerk nog hot topic was, zagen velen wel de afkeer van de Kerk an sich, die via het nieuws over
misbruik werd geuit.
Maar ik denk dat de media dan nu officieel
door de mand valt. Want als het echt zo om de kinderen gaat. Als het lot van de
slachtoffers de media zo aan het hart gaat. Waarom dan niet wat meer
verontwaardiging en verhitte artikelen over de Jeugdzorg?
Het is ook niet eerlijk naar de
slachtoffers van Jeugdzorg, wie het verschil in aandacht ook duidelijk is.[2]
Nee, blijkbaar gaat het niet écht om
de slachtoffers. De media is door de mand gevallen.
[2] ““Mijn misbruiker behoorde niet tot
de katholieke kerk, maar maakt dit het minder erg?”vroeg Carla zich af in haar
brief aan de Volkskrant. Het is een vraag die meer slachtoffers van misbruik in
de jeugdzorg zich de afgelopen jaren stelden”. In dit artikel wordt het
verschil in reactie erkend, Volkskrant,
8 oktober 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten